Iris fulva

Οικογένεια: Iridaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος, το οποίο προέρχεται από τις κεντρικές και νοτιανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου φύεται σε υγρές τοποθεσίες όπως παραλίμνιες και παρόχθιες θέσεις, καθώς και βάλτοι. Ανήκει στην ενότητα Hexagonae, η οποία περιλαμβάνει ριζωματώδεις ίριδες που προέρχονται από τις νοτιανατολικές ΗΠΑ και είναι συλλογικά γνωστές ως Louisiana irises. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γένους της, αποτελεί γεωφυτικό είδος, το οποίο επεκτείνεται με τη βοήθεια του ριζώματος του. Τα φύλλα της είναι μεγάλα, στενά-γραμμικά, επιμήκη λογχοειδή, έχουν φωτεινό πράσινο χρώμα και σχηματίζουν πυκνές, αψιδωτές-θυσανώδεις συστάδες ύψους 60 έως 100 cm και πλάτους 40 έως 60 cm. Τα εξαιρετικά εντυπωσιακά, μεγάλα άνθη της εμφανίζονται μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου, έχουν φωτεινό ερυθρωπό-κοκκινό χρώμα με ορειχάλκινους έως πορτοκαλί τόνους, διάμετρο 10 έως 12 cm και φέρονται σε ψηλά ανθοφόρα στελέχη ύψους 45 έως 80 cm που εκφύονται από τη βάση του φυτού. Κάθε ταξιανθία φέρει από 4 έως και 6 άνθη, 2 επάκρια του στελέχους και 2 έως 4 πλάγια του κυρίου στελέχους.

Καλλιέργεια

Πρόκειται για φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, αρκετά ευπροσάρμοστο κι εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά τις προσήλιες θέσεις ή τις ημισκιερές θέσεις, καθώς και  τη μόνιμη παρουσία στάσιμου, γλυκού νερού, φυτευόμενο σε βάθος 2 έως 10 cm κάτω από την επιφάνεια του νερού. Παρόλ' αυτά, προσαρμόζεται και σε θέσεις δίχως στάσιμα ύδατα, αρκεί το έδαφος να είναι μονίμως υγρό και πλούσιο. Αντέχει σε ελάχιστες θερμοκρασίες μέχρι - 15 °C τουλάχιστον, ενώ παρουσιάζει μικρή ανοχή στην αλατότητα και κάποια ανθεκτικότητα στα ασβεστούχα εδάφη. Πρόκειται για φυτό ιδιαίτερα ανθεκτικό σε ασθένειες και εχθρούς. Μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας, συνίσταται να απομακρύνονται τα ανθοφόρα στελέχη, καθώς και να αφαιρούνται τυχόν νεκρά φύλλα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τονίζεται πως τυχόν ξηρές συνθήκες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορούν να προκαλέσουν ζημιές στο φύλλωμα αλλά και να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία του φυτού. Πρόκειται για ουσιαστικά αειθαλές είδος το οποίο αναβλαστάνει το φθινόπωρο, επομένως θα πρέπει να τροφοδοτείται με κατάλληλο λίπασμα με τη μείωση της θερμοκρασίας ύστερα από το Σεπτέμβριο. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με διαίρεση του ριζώματος, ενώ φυτεύεται σε βάθος 5 cm, ενώ η άμεση προσθήκη στρωμνής (mulching) ύψους 5 έως 7 cm βοηθάει το φυτό να εγκατασταθεί γρηγορότερα.

Χρήσεις

Αποτελεί αναμφίβολα το πιο χαρακτηριστικό είδος της ομάδας των ιριδών της Λουϊζιάνα, ξεχωρίζοντας από κάθε άλλο είδος για τα μοναδικά της άνθη, το φωτεινό ερυθρωπό-κόκκινο χρώμα των οποίων ξεχωρίζει ανάμεσα στο φωτεινό πράσινο φύλλωμα. Όπως και οι υπόλοιπες υδροχαρείς ίριδες, είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για μαζικές φυτεύσεις σε μεγάλες ομάδες σε παρόχθιες και παραλίμνιες θέσεις, στις οποίες αναδεικνύονται στο μέγιστο τα πανέμορφα άνθη της. Χρήσιμο είδος και για τη συμμετοχή του σε μεικτές μπορντούρες και παρτέρια, ιδιαίτερα σε κήπους με Ιαπωνικό ή σύγχρονο χαρακτήρα, καθώς και για την καλλιέργειά του ως ασυνήθιστο γλαστρόφυτο σε κατάλληλα διαμορφωμένα φυτοδοχεία. Εξαιρετικά ενδιαφέρον είδος και για χρήση του στην ανθοδετική.