Sempervivum montanum

Οικογένεια: Crassulaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές είδος παχύφυτου που προέρχεται από τη νότια και κεντρική Ευρώπη, όπου φύεται σε βραχώδεις τοποθεσίες της ορεινής ζώνης. Γνωστό στο εμπόριο με τις ονομασίες mountain houseleek και hens and chicks. Αποκτά εξαιρετικά συμπαγή, πολύ πλούσια, σύνθετη ροδακοειδή ανάπτυξη ταπητοειδούς σχήματος, αποτελούμενο από πολλαπλούς ρόδακες διαμέτρου 3 cm, με συνολικό ύψος έως 8 cm και πλάτος έως 30 cm κατά το βλαστητικό στάδιο. Κάθε εντυπωσιακός σαρκώδης ρόδακας αποτελείται από αρκετά εξαιρετικά πυκνά διατεταγμένα μικρά τριγωνικά-σπατουλωτά φύλλα με οξύληκτα άκρα, τα οποία έχουν φωτεινό κιτρινοπράσινο χρώμα με καστανέρυθρα άκρα, αποκτώντας χρυσές χρώμα το χειμώνα, και φέρουν περιθώρια με ελαφριά λευκή χνόαση. Τα όμορφα, σχετικά μικρά άνθη εμφανίζονται από τον Ιούνιο έως τον Ιούλιο πάνω σε όρθιες που εκπτύσσονται κοντά στο κέντρο του ρόδακα, έχουν ροζ χρώμα, αστεροειδές σχήμα και φέρονται σε σαρκώδη στελέχη ύψους 20 cm που φέρουν πολύ μικρά βρακτιόσχημα φύλλα.

Καλλιέργεια

Πρόκειται για ένα φυτό με μέτριο ρυθμό ανάπτυξης, ευπροσάρμοστο, ανθεκτικό και ιδιαίτερα εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά τις φωτεινές, προσήλιες ή ελαφρώς σκιερές θέσεις, αποκτώντας πιο συμπαγή μορφή και εντονότερο χρωματισμό στις πρώτες, ενώ ο ισχυρός απογευματινός ήλιος θα πρέπει να αποφεύγεται, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε εγκαύματα των φύλλων. και προσαρμόζεται στα περισσότερα εδάφη, με την προϋπόθεση ότι έχουν εξαιρετική στράγγιση. Ωστόσο, ιδιαίτερα καλή και γρήγορη προσαρμογή παρατηρείται στα ελαφριά, ξηρά, φτωχά αμμώδη ή πετρώδη εδάφη, σε θέσεις που επιτρέπουν τον καλό αερισμό της βάσης του φυτού. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε περιστασιακούς παγετούς, αντέχοντας σε θερμοκρασίες που φτάνουν έως - 35 °C. Είναι πολύ ανθεκτικό στην ξηρασία, ωστόσο δεν θα πρέπει να μένει απότιστο σε υπερβολικά θερμές και ξηρές συνθήκες Την ίδια στιγμή, δεν αντέχει υπερβολικά υγρές συνθήκες, στις οποίες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προσβληθεί από σήψεις και ασθένειες μυκητολογικής αιτίας. Κατά το πότισμα ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται ώστε να μη διαβραχεί ο ρόδακας του φυτού, ενώ σε περίπτωση κιτρινίσματος ή/και πτώσης των φύλλων συνίσταται η άμεση μείωση της συχνότητας του ποτίσματος. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται πολύ εύκολα με ρίζωμα των πλευρικών ροδάκων-παραφυάδων.

Χρήσεις

Τα σεμπερβίβα, των οποίων το λατινικό όνομα υποδεικνύει την ανθεκτικότητα και τη σκληρότητά τους (semper=για πάντα, vivum=ζωντανό) αποτελούν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομάδα ψυχροανθεκτικών παχυφύτων, τα οποία διακρίνονται για τα εντυπωσιακά χρώματα που αποκτούν τα φύλλα τους αλλά και για την πολύ χαμηλή, εξαιρετικά πυκνή ταπητοειδή ανάπτυξή τους και την ικανότητά τους να εκμεταλλεύονται ακόμα και τη πιο μικρή και άγονη σχισμή. Το εξαιρετικά καλλωπιστικό είδος αυτό διακρίνεται για το λαμπρό, εξαιρετικά φωτεινό πρασινοκίτρινο φύλλωμά του, το οποίο αποκτά χρυσούς τόνους το χειμώνα. Ιδιαίτερα κατάλληλο για τη φύτευσή του σε βραχόκηπους και χαλικόκηπους, ιδίως όταν συνδυάζεται με άλλα χαμηλά παχύφυτα, ξηροφυτικά ή/και αλπικά είδη, ενώ είναι εξαιρετικό για τη χρήση του σε εκτατικά φυτοδώματα σε περιοχές με σχετικά ψυχρά κλίματα όταν συνδυάζεται με φυτά του γένους Sedum. Προτείνεται επίσης ως ασυνήθιστο γλαστρόφυτο σε φωτεινά μπαλκόνια, αυλές και βεράντες ή ακόμα για φυσικού τύπου φυτεύσεις σε πρανή, τοιχία και ξερολιθιές. Κατά την ανθοφορία του είναι ελκυστικό σε έντομα-επικονιαστές όπως οι μέλισσες.